وبلاگ شهدای روستای اورازان

یکی از دوستان نقل می‌کرد که من حدود صدبار به مشهد مقدس مشرف شدم و بار آخری که می‌خواستم به زیارت ثامن‌الحجج نائل شوم، تقریبا دو سه سال قبل از ارتحال آقا سید مرتضی بود که زیارت امام هشتم نصیبم شد.

وقتی وارد حرم شدم و گنبد آقا را نظاره کردم، به دلم افتاد که خدایا می‌شود من صورت امام رضا را زیارت کنن و ببینم که اقا چه شکلی دارد؟

چون خیلی مشتاق بودم که بدانم این عکس ها و تمثال‌هایی که از امام رضا علیه‌السلام موجود است، چقدر به ایشان شباهت دارد. بالاخره پس از زیارت شب اول، خطبه‌ای خواندن و پس از وضو گرفتن به مسافرخانه برگشتم تا استراحت کنم. تا ساعت سه و نیم شب خوابم نمی‌برد و فقط به این فکر بودم که آیا می‌شود من چهره‌ی واقعی امام را ملاقات کنم؟ در این فکر بودم که بالاخره به خواب رفتم.

آن شب در عالم خواب مکاشفه‌ای شد و دیدم در سر چارچوب در ورودی یک شاهزاده بلند که انگار مثل دو کوه بلند باشد و در پشت آن چیری مثل سد قرار گرفته باشد، سید نورانی و خوش چهره ایستاده که من از فرط شعاع نور صورتش، چشم‌هایم را به زمین می‌دوختم و یارای مستقیم نگاه کردن به صورت پر فروغ ایشان را نداشتم.

آن سید مرا به اسم خطاب کرد و فرمود: ” محمداقا” عرض کردم:” بله آقا جان” فرمود:” پشت سر من به آن کوچه نگاه کن” و وقتی من به آن کوچه‌ای که به یکباره در مقابل دیدگانم ظاهر شد، نگریستم و دیدم که سید مرتضی اورازانی در آن قدم می‌زند و سیر می‌کند و آن سید دوباره ادامه داد:” آری این سید از فرزندان امام رضا علیه السلام است، اگر می‌خواهی بدانی شکل و قیافه‌ی حقیقی امام رضا چگونه است، به صورت و شمایل سید مرتضی نگاه کن، ” چون سید مرتضی شبیه امام رضا است." 

برگرفته شده از کتاب خورشید اورازان

به نقل از خاطرات حاج محمد اقای علی نژاد از اهالی تبریز ساکن حصارک کرج